Бо мақсади оммавӣ гардонидани варзиш байни шаҳрвандон ва ба ин васила ташакули тарзи ҳаёти солим бо ибтикори бахши кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Норак ҳар ҳафта рӯзҳои шанбе мунтазам машқҳои пагоҳирӯзӣ ва терекур (пиёдагардӣ) ташкил карда мешавад.

 

Сӯбҳи имрӯз чорабинии мазкур бо иштироки кормандони ташкилоту муассисаҳо ва варзишгарон дар маркази шаҳри Норак баргузор гардид.

 

ЗАН МОДАРИ МАН, МОДАРИ ТУ, МОДАРИ ОМ АСТ...

 

Зан аз аввал, дар фарози таърих миёни ҷомеа обрӯ ва мартабаи хосро соҳиб буд. Корномаи занони тоҷик ва шуҷоати онҳо бар муқобили ғасбгарону ғоратгарони аҷнабӣ, беадолативу разилӣ дар ҳамаи лаҳзаҳои таърих эҳсос мешавад. Васфи занони шуҷоъро бисёре аз гузаштагони мо дар асару достонҳои худ ҷой дода, тавсифи шуҷоати онҳоро намуданд. Чунончи дар “Шоҳнома”-и безаволи Абулқосим Фирдавсӣ дар радифи симои мардон симои занон низ мавқеи махсуси худро дорост. Дар мисоли Рудоба – модари ҷаҳонпаҳлавон Рустам, Гурдофарид – ҳимоятгари Ватан, Гурдия – зани ҳунарманду покниҳод ва соҳибҷамолу бофаросат, ки барои гирифтани пеши роҳи ҷанг кӯшиш менамуд ва ғайраҳо. Симои ин қаҳрамонзанҳо гувоҳи онанд, ки зани тоҷик дар ҳама давру замон ва дар ҳама гуна шароит дар баробари мардон пешбарандаи ҳаёти ҷамъиятӣ дониста шудаанд.